Geboren Sos
David Delores doet haar verhaal: Als kind van 3 a 4 jaar ging ik mee met mijn vader in de 1 mei-optocht. Ieder zondagmorgen ging mijn vader naar het volkshuis, toen in de Steenstraat samen met mijn nonkel Albert Rooseboom gaan kaarten. En ja ik mocht altijd mee. Ik speelde daar met een zekere Rik even oud als ik. Soms liep ik op de banken en ja papa Miel was boos. Toen zei Achille van Acker tegen mijn vader " je moe hie nie kwoad zien op da Poppemieke, tis een kiend". En dat is me altijd bijgebleven. Al snel ging ik naar het Simmenas (turnclub van de sos-sen ). Toen was de ziekenbond, vakbond en partij nog een grote rode groep. Nu is dat helaas allemaal gescheiden. Frank Van de Voorde zijn papa kwam achter het geld voor de ziekenfonds en had de zegels mee van de vakbond en het lidgeld van de partij. Als turnleraar had ik de papa van Vera Deblaere, we waren meisjes met een wit plooirokje en de jongens droegen een witte turnbroek. Als ik zeven jaar was mocht ik mee met kindervreugde van de Bond Moyson naar Targon (zomerkamp). Voor ons was dat toen heel ver, naar de andere kant van België in de Ardennen. Dat heb ik gedaan tot aan mijn veertien jaar en dan nog een paar jaar Zwitserland. Het jaar 1975 zal ik niet vergeten toen is onze Achille Van Acker gestorven. We gingen in een stoet te voet van Brugge naar Steenbrugge en in een haag van onze turners, jongens en meisjes droegen zijn lichaam binnen op het Brugs Kerkhof. Ja ik was er ook, met mijn vader, wij hebben geen woord gezegd van Brugge tot aan Steenbrugge. (foto van Achille gang nog altijd in mijn huis).
Verkiezingen
Een paar jaar verder had ik werk in het OCMW door Fernand Bourdon, gaat Delores verder. "Na een paar jaar was ik daar vakbondsafgevaardigde van het ACOD. Op een Nieuwjaarsreceptie van het OCMW vroeg André van Nieuwkerke, de zoon van mijn vaders werkmaker, "zou je niet willen op de verkiezingslijst staan voor de gemeente?" . Waarop ik antwoordde "dat kan ik niet hoor". André stelde me gerust en zei "ik zal je wel helpen". Daarop zei ik ja, allee vooruit. Op die dag gingen we nog met het muziek van de partij op de straat in Brugge in alle gemeenten met alle kandidaten (Zal ik nooit vergeten). Vanaf dan heb ik nooit mijn partij verlaten. Ik stond toen op de lijst op nummer 24 en had toen rond de 230 voorkeurstemmen. Zo kwam ik ook terecht in de vrouwenbeweging SVV (Socialistische Vooruitziende Vrouwen) en later Zijkant. Vergaderingen meegedaan in Brussel tezamen met Rita De Cleer gingen wij om de twee maanden s'avonds naar Brussel . Alle congressen deden wij toen mee...".
Gemeenteraad
"De volgende verkiezingen gingen we iedere dag op stap met Renaat en André, wat was dat toen een mooie tijd, we gingen overal samen naar toe en ik deed terug mee op de 12 plaats en had bijna 900 stemmen . Die had ik opgebouwd door mijn inzet voor de gewone man in de straat, een steen die los lag , een boom die moest gesnoeid worden, iemand die werk zocht.... Iedereen probeerde ik te helpen, maar beloofde nooit iets, ik zei altijd "ik zal proberen". Bijna een kwart van de mensen van Zwankendamme heb ik aan werk geholpen. Drie jaar later nam André van Nieuwkerke afstaand van zijn zitje in de gemeenteraad en zo was het mijn toer om naar de gemeenteraad te gaan. De vorige verkiezing ( niet meer zoals vroeger als een groep nu zijn het groepjes ) heb ik toen te samen met Dorine Vanmaele onze straten en wijken gedaan tussen door naar het ziekenhuis want Dorine haar papa lag op sterven . En ja ik had meer dan 1200 stemmen. Dus zo zie je maar dat ik wel een van de oudste echte sos-sen ben in de partij. Want mijn spreuk woorden zijn nog altijd die van mijn grootvader zei "geen rood is geen brood". En ik kom nu nog altijd op voor de gewone man want wat hebben zij aan iets die de gewone man niet aangaat. Mijn mama is 92 jaar, maar 1 mei is heilige voor haar en aan de vismarkt haar vaste stekje om de optocht voorbij te zien gaan en dan gaat ze naar de burg voor de toespraak. Dat is zo een beetje mijn geschiedenis van mijn leven binnen de partij en nu al 13 jaar gemeenteraadslid, besluit David Delores. "Ik zou nog zoveel kunnen vertellen. Want die dingen vergeet je nooit ...."
Meer info: www.s-p-a.be
Erik Clyncke Eigen Berichtgeving - Foto © Bjorn Van Ryckeghem.