Jaarboek 2023
Schepen Mathijs Goderis over het jaarboek: “Ruimte voor creativiteit, identiteit, eenzaamheid, de situatie in Palestina, ... het zijn thema’s die leven en dat willen we met het jaarboek capteren. We hopen dat het jaarboek ondertussen een verzamelobject wordt, een soort barometer van wat leeft bij Brugse jongeren. Het is een reeks in je boekenkast die je over onbepaalde tijd eens vastneemt en die je doet terugdenken aan 2020, 2021, 2022, 2023, ... En anderzijds legt het ook belangrijke thema’s en signalen bloot.” Jong Volk werkte voor dit Jaarboek samen met o.a. Villa Bota, Brugge2030, Komerbi, Compagnons (FMDO), ACB en Ant-Woord en dat resulteerde in een publicatie gevuld met eindejaarslijstjes, goede voornemens, herinneringen aan belangrijke momenten en getuigenissen over de stad door tientallen jongeren.
Getuigenissen uit het jaarboek door Marjolein Velleman
De stad gekenmerkt door rijhuisjes, trapgevels en kasseistenen, is waar ik voor het eerst mijn ogen opende en mijn eerste adem een feit was. Ik groeide op in het centrum, dichtbij het station, en leerde stappen in het Minnewaterpark. De geluiden van toeristen die hun koffers over de kasseien slepen staan in mijn trommelvlies gebrand. Kruimels voeden aan de zwanen bij het Begijnhof en zwaaien naar de toeristen in de witte bootjes maken deel uit van mijn eerste herinneringen. Als ik vertel aan mensen dat ik van Brugge ben, vinden ze het altijd eerst even grappig om me erop te wijzen dat ik de ‘G’ niet kan uitspreken. En een volgende vooroordeel is dat Brugge redelijk saai lijkt, niet? En dan is het aan mij, de gordijnen gaan open, de lichten gaan aan en ik krijg het podium om te vertellen wat voor prachtige mensen er leven en wat voor prachtige dingen ze doen. Want ik ben hier thuis, ik groeide hier op en werd hier volwassen. Had hier vele eerste keren en heel wat mooie momenten om op terug te kijken. Volgens mij hangt het beeld dat je hebt, vormt of krijgt van Brugge enorm hard af van de mensen met wie je omringd wordt. Ik had het geluk om op te groeien in een grote vriendengroep. Eentje waarbij velen de kantjes ervan af liepen, maar in hun ondeugendheid bleef de liefde en vriendschap gespaard. We haalden kattenkwaad uit, maakten fouten en leefden alsof de stad van ons was. Iets waar ik nu met een ‘je zou eens moeten weten’-glimlach op terug kijk. Maar wat voor mij het belangrijkste was: we leefden. Begrijp me niet verkeerd, we leven nog steeds, maar gewoon met dat sprankeltje volwassenheid erbij. Want dit jaar word ik 20, mijn tienerjaren zijn dan officieel voorbij en ik ga ervan uit dat ik dan volwassen moet worden? Dat ik keuzes moet maken die mijn leven positief beïnvloeden? Of kan ik nog even vol vreugde blijven hangen in het leven zonder verplichtingen, zorgeloos en vredevol? Ik merk dat Brugge voor mij veel herinneringen draagt, maar of het ook toekomst brengt? Daar ben ik nog niet aan uit. Ik denk dat we soms allemaal even deze stad moeten verlaten om te beseffen wat ze te bieden heeft. Ik ben dankbaar dat ik hier heb mogen opgroeien, leren, leven, fouten maken. Ik was hier jong, maar of ik hier ook oud wil worden weet ik nog niet. Wat ik wel met zekerheid kan zeggen is dat waar ik ook mag zijn, Brugge altijd een thuis zal blijven.
De vormgeving van het magazine is van de hand van Faldona Vande Velde en Sanne De Muynck. Het Jaarboek is beschikbaar vanaf vrijdag 26 januari 2023. Je kunt een exemplaar afhalen in Burg 4 of per post verkrijgen door te mailen naar [email protected].
Meer info: www.jongvolk.be
Erik Clyncke Eigen Berichtgeving.