Nieuwe pastoor
Filip Vanbesien is 55. Hij werd tot priester gewijd in 1986 en was tot nu toe leraar in het Sint-Jan Berchmanscollege in Avelgem. Hij was ook de stichter en bezieler van het project Jericho in Tiegem, en hielp tijdens de weekends in naburige parochies. Filip van Besien volgt Carlos Desoete op, die eerst pastoor was van Sint-Baafs en daarna van de hele Emmaüsparochie en nu met pensioen gaat. Carlos Desoete blijft wel actief als hulppriester. Een school is eigenlijk ook wel een kleine parochie op zich: men leeft er het wel en wee mee met de families van leerlingen en leerkrachten, EH Filip Vanbesien. "Tijdens de weekends ging ik helpen in naburige parochies. Ik werd er proost van de Chiro van Beveren-Leie en daar leerde ik Marc en Nicole kennen. Zij waren er volwassen begeleider. Samen maakten we plannen en hebben we onze droom gestalte gegeven in Jericho, Tiegem. Ik ben in 1997 verkast naar het Sint-Jan Berchmanscollege, omdat het dichtbij Tiegem was en dus combineerbaar met Jericho. In het weekend ging ik helpen in Vichte en was ik vervanger als collega’s op reis gingen of op retraite. Na 20 jaar Jericho hebben wij dat project in schoonheid en in vriendschap beëindigd. Toen heeft het bisdom mij gevraagd om naar de Emmaüsparochie te komen. Ik heb ‘ja’ gezegd. En zo beland ik hier…"
Wandelende parochie
Na het eerste gesprek in het bisdom waarin mij gevraagd werd om pastoor te worden van de Emmaüsparochie, ben ik thuisgekomen, en op Google Maps probeerde ik de weg van Jericho naar Emmaüs te gaan, gaat de pastoor verder. "Probeer maar eens … lukt niet… ‘We kunnen geen routebeschrijving berekenen…’ Dus… is het een onbetreden pad dat ik ga? Is het ook onbekend terrein? Ik kende Carlos omdat ik ook gepokt en gemazeld ben in de Chiro. En van nul beginnen, zonder dat ik iemand ken, lijkt me een uitdaging… En ik had begrepen dat men iemand zocht die kon ‘samenwerken met een grote groep leken’. ‘Jij kunt dat’ zeiden mijn vertrouwenspersonen. En Emmaüs is voor mij… op weg gaan en merken dat je de essentie niet altijd ziet, en terugkeren en opnieuw beginnen… Met een cliché: ik hou van een wandelende parochie, met mensen die niet stilzitten maar voortdurend in beweging zijn en zich er ook bewust van zijn dat we ‘er’ nooit zullen zijn. Ik hoop vooral dat ‘ons hart mag branden’ als we samen aan het werk zijn".
Meer info: emmausparochie.be/
Erik Clyncke Eigen Berichtgeving.