Maansverduistering
Tijdens een maansverduistering staat de aarde precies tussen de zon en de maan, blokkeert zo het zonlicht en werpt een schaduw op de maan. Toch is de maan niet zwart! De atmosfeer van de aarde buigt namelijk een deel van het zonlicht, vooral het rode licht, af naar de maan. Hierdoor krijgt de maan een typische rode gloed. Maansverduisteringen vinden altijd plaats bij Volle Maan en kan je overal op aarde zien waar de maan op dat moment boven de horizon staat. Dit is een groot verschil met een totale zonsverduistering, die slechts vanuit een zeer klein gebied op aarde te zien is.
Theoretisch
Deze maansverduistering komt trouwens voor bij de kleinste afstand tussen aarde en maan. Die afstand varieert tussen 360 000 en 405 000 kilometer. Op 21 januari 2019 staat de maan op ongeveer 357 342 kilometer afstand! De diameter is dan 14% groter dan wanneer de maan het verst van de aarde staat, zoals bijvoorbeeld op 5 februari 2019 dit jaar. We noemen dit een supermaan! Het verschil is evenwel niet met het blote oog waar te nemen. Om 04h34 verschijnt er aan de linkerbovenrand van de maan al een klein deukje. Die donkere schaduw breidt in een uur tijd uit over de hele maan en om 05h41 is de verduistering totaal. De maximale verduistering, wanneer de maan het diepst in de schaduw is weggezonken, vindt plaats om 06h12. De totale verduistering eindigt om 06h43, dan wordt de oostelijke rand van de maan terug een stuk feller. Om 07h51 is de maan weer helemaal verlicht. Op een volgende totale maansverduistering is het bij ons wachten tot 7 september 2025. Voor een volledig zichtbare totale maansverduistering zelfs tot 20 december 2029! Ondertussen verschijnen twee opvallend heldere planeten aan de oostelijke ochtendhemel. Venus en Jupiter vormen een mooie samenstand in de schemering en kunnen met verschillende telescopen op de sterrenwacht waargenomen worden.
Meer info: beisbroek.be
Erik Clyncke Eigen Berichtgeving.