Vernieuwde infrastructuur, evoluerende visie
Na ruim dertig jaar was de opnameafdeling voor verslaafdenzorg van het PZ Onzelievevrouw toe aan een grondige renovatie. De nadruk van de verbouwing lag op de optimalisatie van verblijfscomfort en thermische isolatie, de modernisering van de verschillende technieken en de ombouw van de resterende tweepersoonskamers naar éénpersoonskamers. Niet alleen infrastructureel waait er een nieuwe wind doorheen de verslaafdenzorg van het PZ Onzelievevrouw. Op het vlak van behandeling evolueert deze specialisatie mee met de nieuwe trends in de geestelijke gezondheidszorg. Het doel van de behandeling blijft het verslavingsgedrag te doorbreken en een motivationeel proces op gang te brengen om tot gedragsverandering te komen. Meer dan vroeger worden de krachten aangesproken die in de patiënt aanwezig zijn. Deze herstelvisie vertrekt vanuit een positief mensbeeld waarbij mensen in staat zijn binnen hun mogelijkheden te groeien. Waar mogelijk speelt de famile een actieve rol in de behandeling en wordt ook een beroep gedaan op ervaringswerkers. Verslaving blijft anno 2019 een maatschappelijk relevant thema. De vernieuwde behandelafdeling heeft ruim aantal opnames per jaar, mensen van 18 tot 60 jaar bij wie alcohol- en medicatiegebruik problematisch is. Naast een residentieel aanbod, is er een dagafdeling, een ambulant behandelprogramma en zijn er ook medewerkers actief in mobiele teams die aan huis komen.
Onthulling kunstwerk “Kolibrie”
Blikvanger bij de vernieuwde afdeling is “Kolibrie”, een monumentaal kunstwerk van de hand van Peter Rogiers, dat is opgetrokken aan de voorgevel van het ziekenhuis. De naam alleen al bevat een boodschap van vrijheid en schoonheid. Het werk is heel dynamisch en stelt een dansende, menselijk figuur voor in een moment van geconcentreerde (in)spanning. Tegelijkertijd bevat het beeld een frivoliteit, een bevrijdende sprong. Niet toevallig staat het in de buurt van het historische hekkenwerk aan de voorgevel en doet het onvermijdelijk denken aan een springende ontsnapping. Het verbeeldt veerkracht, buigzaamheid en sterkte – evenwicht zelfs! – onder grote last. Het is een beweging die het ziekenhuis ten volle maakt in de sprong naar een moderne geestelijke gezondheidszorg. Het werk werd eerst in klei gemaakt. Daar was ongeveer 500 kg. gerecupereerde klei voor nodig. Op het ontwerp in klei werd een siliconen mal gemaakt en een plaasteren harnas. -In deze mal werd een laag was gegoten. Het werk wordt dan gegoten in brons en weegt om en bij de 400 kg. Het werk wordt afgewerkt door het zwart te patineren. Dit is een oxidatieproces van het brons. Het brons wordt met zuren behandeld, waardoor er een groene of zwarte of bruine kleur verschijnt.
Kunstenaar Peter Rogiers
Beeldend kunstenaar Peter Rogiers (Antwerpen, 1967) woont en werkt in Oud-Heverlee. Na een aantal jaren beroepsactiviteit als technicus begon hij op zijn 21e aan een opleiding aan een hogere kunstschool. Oorspronkelijk wilde hij striptekenaar worden, maar gaandeweg raakte hij in de ban van de beeldhouwkunst, geïnspireerd door kunstenaars als Francis Bacon en Franz West. In zijn werk verwijst hij naar de iconografie van Pablo Picasso. Ook de beïnvloeding door strips, underground-cultuur zoals B-films of cult comics zijn merkbaar in zijn werk. Zijn voorkeur voor de dans met de choreografie van William Forsythe werkt door in zijn beeldend werk. De onrust van een dansend lichaam vergroot hij telkens weer in zijn sculpturaal werk. Rogiers verwierf bekendheid in de hedendaagse kunstwereld met het beeld van het Degas-danseresje. Dat beeld werd ondertussen aangekocht voor de collectie van de Vlaamse Gemeenschap. Het beeld stelt een absurde variatie op de bekende Degas-icoon voor, maar dan uitgevoerd in polyester en dierenhuid. Rogiers kreeg in de kunstwereld het etiket ‘nieuwe beeldhouwer opgeplakt, een man die weer tastbare, driedimensionale beelden maakt. Geen conceptuele toestanden meer, maar weer een beeld gemaakt met materialen en verwijzend naar een herkenbare voorstelling, het menselijk lichaam. De kunstenaar zelf verklaarde altijd opnieuw zichzelf te willen verrassen en te zoeken naar de subjectiviteit en ondefinieerbare. Hij speelt met traditie, en met de kunstgeschiedenis en haar continuïteit. Hij probeert een onduidelijke en ‘afwijkende’ beeldtaal te genereren die niet strookt met wat we in ‘onze’ wereld herkennen. Daarin schuilt de kern en de essentie van echte artistieke productie: het verlangen om een plastische vorm te scheppen die de visuele herkenning ondermijnt en de verbeelding prikkelt. Zijn sculpturaal werk balanceert tussen figuratie en abstractie, met een breed referentiekader. Hij legt beweging vast, en doet dit met allerlei materialen. Peter Rogiers’ werk werd opgenomen in verschillende openbare collecties, waaronder die van Mu.ZEE (Kunstmuseum aan Zee, Oostende), S.M.A.K. (Stedelijk Museum voor Actuele Kunst, Gent), M HKA (Museum van Hedendaagse Kunst Antwerpen), Fondation Louis Vuitton (Parijs), LACMA (Los Angeles County Museum of Art) en het Middelheimmuseum (Antwerpen). Hij exposeerde in diverse toonaangevende musea en kunstgalerieën, met onder meer soloshows in Berlijn, Parijs, Brussel, Antwerpen, News York en Los Angeles.
Meer info: pzonzelievevrouw.be
Erik Clyncke Op Locatie.